Magdalena Potaczek “Czarne słońca”

Definicje naukowe:
„Czarna dziura – zamknięty, nie komunikujący się z otoczeniem, obszar czasoprzestrzeni
wokół supergęstego ciała lub punktu materialnego”.
„Zgodnie z ogólną teorią względności, wewnątrz czarnej dziury musi istnieć osobliwość,
to znaczy punkt, gdzie gęstość materii i krzywizna czasoprzestrzeni są nieskończone”.
Niepodzielność i nieskończoność
Czym są dla mnie? Odkrywaniem, wyjaśnianiem, później procesem dojrzewania, dochodzenia do mądrości
Wchodzenie w cień po to żeby wyjaśnić
Szukanie odpowiedzi
Wychodzę od kształtu, a później dowiaduję się skąd on się wziął, czego jest symbolem
Ta wiedza powoli dojrzewa we mnie i tak jak w spirali potrzebuję bezruchu, dzięki niemu powstaje napięcie a potem ruch
Trafiam na teorię piękna św. Augustyna – trójkąt równoboczny < kwadrat < okrąg < punkt.
Punkt jest najdoskonalszy – niepodzielny
Kwadrat pojawił się przy realizacji czarnego słońca w ceramice, na początku jest tylko elementem konstrukcji podtrzymującym koło, stopniowo staje się autonomiczną częścią
Koło zamknięte w kwadracie
Spirala – bezruch – napięcie – ruch
Zataczanie kręgu

Tekst: Magdalena Potaczek
Techniki: monotypia, linoryt, tektoryt, ceramika

Magdalena Potaczek

Urodzona w Bochni 09.02.1978 roku. Ukończyla PLSP w Nowym Wiśniczu, obecnie studentka V roku Edukacji Artystycznej Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie na wydziale grafiki. Czteroletni rozwój pracy twórczej wspierał adi I-go stopnia Jarosław Skutnik, obecnie kontynuuje pracę dyplomową w pracowni prof. Eugeniusza Delekty.

-mniej