Katarzyna Kmita
Codzienność, instalacja, 2016

Praca pt. „Codziennoc” ma za zadanie zobrazować „Syndrom Feniksa” rozumiany jako powtarzalność każdego dnia, oraz na małą, codzienną skalę, sposobność zetknięcia się z nim poprzez obserwację przeplatania się momentów szczęścia z odczuwalnym smutkiem, euforii oraz spadku energii, aż do „umierania” dnia-snu i powstawania od nowa w postaci poranka. Możliwość skupienia się na wnikliwej obserwacji zwykłego dnia ma za zadanie nadania mu wyjątkowego charakteru.

Projekt zakłada zawieszenie na ścianie ekspozycyjnej 12-tu czarnych kopert w jednym ciągu oddalonych od siebie o odległość przynajmniej połowy ich pojedynczej długości (może być większa odległość, zależy to od możliwości ekspozycyjnych), lub w trzech rzędach po cztery sztuki oddalonych od siebie 10cm lub mniej, pojedyncze koperty w rzędzie w takiej samej odległości (10 cm lub mniej).

Początkowo koperty te byłyby puste (w czasie pierwszej prezentacji), a następnie wypełniłyby się zapiskami, zdjęciami, rysunkami zrobionymi w ciągu jednego dnia, rejestrowanymi co dwie godziny, a będącymi zapisem czynności w ciągu całego, dwudziestoczterogodzinnego dnia.